ما بی غمان مست دل از دست داده ایم..همراز عشق و همنفس باده ایم.. برمابسی کمان ملامت کشیده اند.. تاکارخود زابروی جانان گشاده ایم.. ای گل تو دوش داغ صبوحی کشیده ای.. ما آن شقایقیم که باداغ زاده ایم.. پیرمغان زتوبه ما گر ملول شد.. گو باده صاف کن که به عذر ایستاده ایم.. کار ازتو میرود مددی ایدلیل راه.. کانصاف میدهیم که از ره فتاده ایم.. چون لاله می مبین وقدح درمیان کار.. این داغ بین که بر دل خونین نهاده ایم... گفتی که حافظ این همه رنگ وخیال چیست.. نقش غلط مخوان که همان لوح ساده ایم..

چه شود اي گل نرگس،با تو ديدار كنم/جان و اهل و هستي ام،بر تو گرفتار كنم/روزه هجر تو از پاي بينداخت مرا/كي شود با رطب وصل تو افطار كنم. با آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما،اميدوارم بر سر سفره مهربانيتان دعاي"اللهم عجل لوليك الفرج"را فراموش نكنيدو صلوات

ﺭﻭﺯﻯ ﻣﺮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺯﻳﺒﺎ ﺧﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﻴﺎﻃﻰ ﺑﺰﺭﮒﺑﺎ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﻣﻴﻮﻩ ﺩﺍﺷﺖ . ﺩﺭ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﻰ ﺍﻭﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺒﻰ ﺣﺴﻮﺩﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻌﻰ ﻣﯿﻜﺮﺩ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺍﻭﺭﺍ ﺗﻠﺦ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﻛﻨﺎﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻯﺍﻭ ﻭ ﺭﻳﺨﺘﻦ ﺁﺷﻐﺎﻝ ﺳﻌﻰ ﻣﯿﻜﺮﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦﻫﺪﻑ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ . ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝﻭ ﺳﺮﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ، ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﻪﺍﻳﻮﺍﻥ ﺭﻓﺖ ﺩﻳﺪ ﻳﻚ ﺳﻄﻞ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﺩﺭﺍﻳﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ . ﺳﻄﻞ ﺭﺍ ﺗﻤﻴﺰ ﺷﺴﺖ ، ﺑﺮﻕﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩﻯ ﺣﻴﺎﻁ ﺧﻮﺩ ﭘﺮ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻯﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﺩ . ﻭﻗﺘﻰ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﺩﺭ ﺯﺩﻥ ﺍﻭﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺑﺪﺟﻨﺴﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪ ﻭﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻋﻮﺍﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩ ﻣﺮﺩ ﺑﻪ ﺍﻭﻳﻚ ﺳﻄﻞ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺩﺍﺩﻭ ﮔﻔﺖ " : ﻫﺮ ﻛﺲ ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﻯﻗﺴﻤﺖ ﻣﯿﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺭﺩ .

منم زیبا که زیبا بنده ام را دوست میدارم
تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو میگوید
ترا در بیکران دنیای تنهایان
رهایت من نخواهم کرد
رها کن غیر من را آشتی کن با خدای خود
تو غیر از من چه میجویی؟
تو با هر کس به غیر از من چه میگویی؟
تو راه بندگی طی کن عزیزا من خدایی خوب میدانم
تو دعوت کن مرا با خود به اشکی یا خدایی میهمانم کن
که من چشمان اشک الوده ات را دوست میدارم
طلب کن خالق خود را.بجو مارا تو خواهی یافت
که عاشق میشوی بر ما و عاشق میشوم بر تو که
وصل عاشق و معشوق هم،اهسته میگویم، خدایی عالمی دارد
تویی زیباتر از خورشید زیبایم.تویی والاترین مهمان دنیایم.
که دنیا بی تو چیزی چون تورا کم داشت
وقتی تو را من افریدم بر خودم احسنت میگفتم
مگر ایا کسی هم با خدایش قهر میگردد؟
هزاران توبه ات را گرچه بشکستی.ببینم من تورا از درگهم راندم؟
که میترساندت از من؟رها کن ان خدای دور
آن نامهربان معبود.آن مخلوق خود را
این منم پروردگار مهربانت.خالقت.اینک صدایم کن مرا.با قطره اشکی
به پیش آور دو دست خالی خودرا. با زبان بسته ات کاری ندارم
لیک غوغای دل بشکسته ات را من شنیدم
غریب این زمین خاکی ام.آیا عزیزم حاجتی داری؟
بگو جز من کس دیگر نمیفهمد.بهنجوایی صدایم کن.بدان آغوش من باز است
قسم بر عاشقان پاک با ایمان
قسم بر اسبهای خسته در میدان
تو را در بهترین اوقات اوردم
قسم بر عصر روشن ، تکیه کن بر من
قسم بر روز، هنگامی که عالم را بگیرد نور
قسم بر اختران روشن اما دور، رهایت من نخواهم کرد
برای درک اغوشم,شروع کن,یک قدمبا تو
تمام گامهای مانده اش با من
تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو میگوید
تورا در بیکران دنیای تنهایان رهایت من نخواهم کرد
"سهراب سپهری

گل دربرومی برکف و معشوق به کام است.. سلطان جهانم به چنین روز غلام است.. گوشمع میارید دراین جمع که امشب.. درمجلس ما ماه رخ دوست تمام است.. درمذهب ماباده حلال است ولیکن.. بی روی تو ای سرو گل ا‎ندام حرام است.. درمجلس ماعطر میامیز که مارا.. هردم زسر زلف تو خوشبوی مشام است.. گوشم همه برقول بی و نغمه وچنگ است.. چشمم همه بر لعل لب و گردش جام است.. تاگنج دلت در دل ویرانه مقیم است.. همواره مرا کنج خرابات مقام است.. میخواره وسرگشته و رندیم و نظرباز.. وان کس که چومانیست درین شهرکدام است.. بامحتسبم عیب مگوئید که او نیز.. پیوسته چوما درطلب عیش مدام است.. ای دل منشین بی می و معشوق زمانی.. کایام گل و یاسمن و عید صیام است..

ﺁﻣﺪ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻭ ﻋﯿﺪ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ /ﻗﻔﻞ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﻥ ﮐﻠﯿﺪ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ ﺁﻣﺪﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﻝ / ﻭ ﺁﻥ ﮐﺲ ﮐﻪﺩﻝ ﺁﻓﺮﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ . . . ﻋﺎﺯﻡ ﯾﮏﺳﻔﺮﻡ ، ﺳﻔﺮﯼ ﺩﻭﺭ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺰﺩﯾﮏﺳﻔﺮﯼ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ، ﻣﺪﺗﯽﻫﺴﺖ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭﺍﻣﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﯼ ﺍﻭﺳﺖ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﯿﺪﻥﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ، ﻣﺎﻩ ﺑﺎﺭﺵ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺖﺍﻟﻬﯽ ﻣﺒﺎﺭﮎ*********

دﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢﺷﮑﻨﺠﻪ ﻣﯿﺸﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺷﮑﻮﻩ ﮐﻨﻢﺍﻧﮕﺎﺭﯼ ﮐﻮﻩ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﺭﻭ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﻦ ﺍﻭﻣﺪﻩﺁﺥ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻣﯿﺸﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﯿﻮﻣﺪﻩﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺗﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮﻡﺗﻮ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﯾﻪ ﻋﻤﺮ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺪﺭﻡﺣﺘﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﻧﻔﺴﻢ ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﻗﻔﺴﻢﻣﻦ ﻭﺍﺳﻪ ﺁﺗﯿﺶ ﺯﺩﻥ ﯾﻪ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭ ﺷﺐ ﺑﺴﻢﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﯾﮑﻢ ﻣﻨﻮ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﮐﻦﻧﮕﻮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﯾﻪ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﮐﻤﺘﺮ ﮔﻠﻪﮐﻦﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﻋﻘﺮﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺎﻋﺘﻢﺑﺮﮔﻪ ﯼ ﺗﻘﻮﯾﻢ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻟﻌﻨﺘﻢﺁﻫﺎﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻮ ﻧﻔﺲ ﻧﺰﻥﻧﭽﺮﺥ ﺗﺎ ﺁﺭﻭﻡ ﺑﮕﯿﺮﻩ ﯾﻪ ﺁﺩﻡ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺗﻦ

ﺑﺮﺍﯾﺖ ﯾﮏ ﺑﻐﻞ ﮔﻨﺪﻡ ، ﺩﻟﯽﺧﺸﻨﻮﺩ ﺍﺯﻣﺮﺩﻡ . ﺑﺮﺍﯾﺖ ﭼﺸﻤﻪ ﺁﺑﯽ ،ﮐﻨﺎﺭﺵﻋﻤﺮ ﺧﻀﺮﯾﺎﺑﯽ . ﺑﺮﺍﯾﺖ ﯾﮏﺑﻐﻞ ﻣﺮﯾﻢ ،ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﺍﺯﻣﯽ ﺷﻮﯼﻫﺮﺩﻡ . ﺑﺮﺍﯾﺖﻗﺪﺭﺕ ﺁﺭﺵ ، ﮐﻪﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﺯﻧﯽ ﺁﺗﺶ .ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺳﻔﺮﻩﺍﯼ ﺳﺎﺩﻩ ، ﺣﻼﻝ ﻭ ﭘﺎﮎﻭﺁﻣﺎﺩﻩ .ﺑﺮﺍﯾﺖ ﯾﮏ ﻏﺰﻝ ﺍﺣﺴﺎﺱ ،ﺩﻭﺑﯿﺘﯽ ﻫﺎﯼ ﻋﻄﺮﯾﺎﺱ .. ﺑﺮﺍﯾﺖﻫﺮﭼﻪﺧﻮﺑﯽ ﻫﺴﺖ ، ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪﺩﻋﺎﻛﺮﺩﻡ .....¤¤¤¤

ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ (ﻉ) ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ : ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﯿﻨﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻗﻠﺐﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﮐﯿﻨﻪ ﺗﻮ ﭘﺎﮎ ﺷﻮﺩ. ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦﻋﺴﮕﺮﯼ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ : ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ (ﺣﻘﯿﻘﺖ) ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺯﯾﺎﺩ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﺪﻥ ﺍﺳﺖﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ : ﻣَﻦ ﺭَﺿﻰ ﻋﻦ ﺍﻟﻠﻪﺗﻌﺎﻟﻰ ﺑﺎﻟﻘَﻠﯿﻞ ﻣِﻦ ﺍﻟﺮّﺯﻕ ﺭﺿَﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻨﻪﺑﺎﻟﻘَﻠﯿﻞ ﻣِﻦَ ﺍﻟﻌَﻤﻞ؛ ﻫﺮ ﮐـﺲ ﺑﻪ ﺭﺯﻕ ﻭﺭﻭﺯﻯ ﮐﻢ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯﻋﻤﻞ ﮐﻢ ﺍﻭ ﺭﺍﺿﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ : ﭘﻨﺞ ﺻﻔﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﺮﻛﺲ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺍﻣﯿﺪ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ ﺑﻪ ﺍﻭﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ- : ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﺩﺵﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﺒﯿﻨﯽ- . ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺷﺘـﺶﻛﺮﻡ ﻧﯿﺎﺑﯽ- . ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺮﯾﻨﺸـﺶﺍﺳﺘـﻮﺍﺭﯼ ﻧﺒﯿﻨﯽ- . ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻔﺴﺶﻧﺠﺎﺑﺖ ﻧﯿﺎﺑﯽ- . ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﯾﺶﺗﺮﺳﻨﺎﻙ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ (ﻉ ) ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ :ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﯽ ﻭ ﻣﺤﻜﻢ ﻛﺎﺭﯼﺍﺳﺖ

ﺳﺤﺮ ﺑﺎ ﺑﺎﺩ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ﺣﺪﯾﺚ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻯﺧﻄﺎﺏ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﻭﺍﺛﻖ ﺷﻮ ﺑﻪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯﺩﻋﺎﻯ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺁﻩ ﺷﺐ ﻛﻠﯿﺪ ﮔﻨﺞ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺳﺖﺑﺪﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻣﯿﺮﻭ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﭘﯿﻮﻧﺪﻯ

به آن لبخندت که چون لبخند گل ها ست*به رخسارت که چون مهتاب زیباست*به گل های بهارعشق و مستی*به قرآنی که آن را می پرستی*قسم ای نازنین تازنده هستم*تورامن دوست دارم می پرستم

)ﺑﺮ ﺗﻦ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻲ ﭘﻴﭽﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﺯ ﭼﺎﺩﺭﻧﻴﻠﻮﻓﺮﻱ ﺭﻧﮓ ﻏﺮﻭﺏ ﺗﮏ ﺩﺭﺧﺘﻲﺧﺸﮏ ﺩﺭ ﭘﻬﻨﺎﻱ ﺩﺷﺖ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺗﻨﮓ ﻏﺮﻭﺏ ﺍﺯ ﮐﺒﻮﺩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎﻱﺭﻭﺷﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﺮﻳﺰﺩ ﺟﺎﻧﺐ ﺁﻓﺎﻕ ﺩﻭﺭ ﺩﺭ ﺍﻓﻖﺑﺮ ﻻﻟﻪ ﺳﺮﺥ ﺷﻔﻖ ﻣﻲ ﭼﮑﺪ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥﻧﻮﺭ ﻣﻲ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﺩﻭﺩ ﺷﺐ ﺁﻏﻮﺵ ﺧﻮﻳﺶﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ ﺑﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﻭﺣﺸﻲﻣﻲ ﺩﻭﺩ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﺗﻴﺮﮔﻲ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺷﮑﺪﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺑﺪ ﺑﻪ ﻻﻻﻱﺳﮑﻮﺕ ﺍﺧﺘﺮﺍﻥ ﻧﺠﻮﺍ ﮐﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺑﺎﻡ ﺷﺐ ﻧﺮﻡﻧﺮﻣﮏ ﺑﺎﺩﻩ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺎﻩ ﻣﻲ ﺭﻳﺰﺩ ﺩﺭﻭﻥﺟﺎﻡ ﺷﺐ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺍﺑﺮﻱ ﺑﻪ ﭘﻬﻨﺎﻱ ﺳﭙﻬﺮﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻭ ﻣﻲ ﺗﺎﺯﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﺟﻐﺪ ﻣﻲﺧﻨﺪﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﮐﺎﺝ ﭘﻴﺮ ﺷﺎﻋﺮﻱ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﻭﺷﺎﻣﻲ ﺳﻴﺎﻩ ﺩﺭﺩﻝ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﻫﺎﻱﺳﺮﺩ ﺍﻱ ﺍﻣﻴﺪ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻱ ﻫﺎﻱ ﻣﻦ ﺑﺮﻕﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻲ ﺩﺭﺧﺸﺪ ﺑﺮﺭﺥ ﻓﺮﺩﺍﻱ ﻣﻦ

ﺩﯾﺪﯼ ﺍﯼﺩﻝ ﮐﻪﻏﻢﻋﺸﻖﺩﮔﺮﺑﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩ؟ﭼﻮﻥ ﺑﺸﺪﺩﻟﺒﺮ ﻭ ﺑﺎﯾﺎﺭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩ؟ﺁﻩ ﺍﺯ ﺁﻥﻧﺮﮔﺲﺟﺎﺩﻭ ﮐﻪﭼﻪ ﺑﺎﺯﯼﺍﻧﮕﯿﺨﺖﺁﻩ ﺍﺯ ﺁﻥﻣﺴﺖ ﮐﻪﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡﻫﺸﯿﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩﺍﺷﮏ ﻣﻦﺭﻧﮓﺷﻔﻖﯾﺎﻓﺖ ﺯﺑﯽﻣﻬﺮﯼﯾﺎﺭﻃﺎﻟﻊﺑﯽﺷﻔﻘﺖﺑﯿﻦ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩﺑﺮﻗﯽ ﺍﺯﻣﻨﺰﻝﻟﯿﻠﯽﺑﺪﺭﺧﺸﯿﺪﺳﺤﺮﻭﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﺧﺮﻣﻦﻣﺠﻨﻮﻥﺩﻝﺍﻓﮕﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩﺳﺎﻗﯿﺎ!ﺟﺎﻡﻣِﯽﺍﻡﺩﻩ؛ ﮐﻪﻧﮕﺎﺭﻧﺪﻩﻏﯿﺐﻧﯿﺴﺖﻣﻌﻠﻮﻡ ﮐﻪﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩﺍﺳﺮﺍﺭ ﭼﻪﮐﺮﺩﺁﻥ ﮐﻪﭘﺮﻧﻘﺶﺯﺩ ﺍﯾﻦﺩﺍﯾﺮﻩﻣﯿﻨﺎﯾﯽﮐﺲﻧﺪﺍﻧﺴﺖﮐﻪ ﺩﺭﮔﺮﺩﺵﭘﺮﮔﺎﺭ ﭼﻪﮐﺮﺩﻓﮑﺮﻋﺸﻖ،ﺁﺗﺶ ﻏﻢﺩﺭ ﺩﻝﺣﺎﻓﻆ ﺯﺩﻭﺳﻮﺧﺖﯾﺎﺭ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪﺑﺎ ﯾﺎﺭ ﭼﻪﮐﺮﺩ

ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺩﻟﺒﺮ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ / ﺩﻝﻧﻴﺴﺖ ﻫﺮ ﺁﻧﺪﻝ ﻛﻪ ﺗﺮﺍ ﻳﺎﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪﺷﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﻏﻢ ﻫﺠﺮ ﺗﻮﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻧﺼﻴﺒﻢ / ﺑﻬﺘﺮﺯ ﻏﻢ ﻫﺠﺮ ﺗﻮ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ . . . ﻭﻻﺩﺕﺍﻣﺎﻡ ﻣﻬﺪﻱ(ﻋﺞ) ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﻮﺩﻣﺤﺮﺍﺑﻢ ﺍﺑﺮﻭﻱ ﺗﻮ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ / ﻧﻤﺎﺯﻡ ﺟﺎﻧﺐﻛﻮﻱ ﺗﻮ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺣﺒﻞ ﺍﻟﻤﺘﻴﻦﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻗﺮﺁﻥ / ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻏﻴﺮ ﮔﻴﺴﻮﻱ ﺗﻮ ﺍﻱﺩﻭﺳﺖ . . . ﺩﺭ ﺗﻤﻨﺎﻱ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﻲ ﻗﺮﺍﺭﻡ ﺗﺎﺑﻴﺎﻳﻲ / ﻣﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺷﻤﺎﺭﻡﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﻲ ﺧﺎﻙ ﻻﻳﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﻳﺶ ﭘﺎﮔﺬﺍﺭﻱ / ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮﺕ ﺟﺎﻥ ﻓﺸﺎﻧﻢ ﮔﻞ ﺑﻜﺎﺭﻡﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﻲ . . . ﺧﻮﺍﻫﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻛﺮﺍﻣﺎﺕﺳﺮﻣﺪﻱ / ﺍﻳﻤﻦ ﺷﻮﻱ ﺯﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺍﻳﻤﻦ ﺯﻫﺮﺑﺪﻱ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻛﻦ ﺯﻋﻄﺮ ﮔﻞِ ﻧﻮﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﺭﺍ / ﺑﺎﺫﻛﺮ ﺳﺒﺰ ﻳﻚ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﻣﺤﻤﺪﻱ . . . ﺗﻌﺠﻴﻞ ﺩﺭﻓﺮﺝ ﺁﻗﺎ ﺻﻠﻮﺍﺕ

ﺷﺐ ﻋﻔﻮ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﺤﺘﺎﺝﺩﻋﺎﯾﻢ.ﺯﻋﻤﻖ ﺩﻝ ﺩﻋﺎﯾﯽ ﮐﻦﺑﺮﺍﯾﻢ.ﺍﮔﺮﺍﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﺖ ﺭﺳﯿﺪﯼ.ﺧﺪﺍﺭﺍﺩﺭﻣﯿﺎﻥﺍﺷﮏ ﺩﯾﺪﯼ.ﮐﻤﯽ ﻫﻢ ﻧﺰﺩ ﺍﻭﯾﺎﺩﯼﺯﻣﺎﮐﻦ.ﮐﻤﯽ ﻫﻢ ﺟﺎﯼ ﻣﺎ ﺍﻭ ﺭﺍﺻﺪﺍﮐﻦ.ﺑﮕﻮﯾﺎ ﺭﺏ ﻓﻼﻧﯽ ﺭﻭﺳﯿﺎﻫﺴﺖ.ﺩﻭﺩﺳﺘﺶ ﺧﺎﻟﯽﻭ ﻏﺮﻕ ﮔﻨﺎﻩﺍﺳﺖ.ﺑﮕﻮ ﯾﺎﺭﺏ ﺗﻮﯾﯽ ﺩﺭﯾﺎﯼﺟﻮﺷﺎﻥ.ﺩﺭ ﺍﯾﻦﺷﺐ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﺮﻭﯼ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ

دل که تنگ است کجا باید رفت؟ به درودشت ودمن؟ یابه باغ وگل و گلزار وچمن؟ یابه یک خلوت وتنهایی امن،دل که تنگ است کجا باید رفت؟ پیرفرزانه من بانگ برآورد که ان حرف نکوست،دل که تنگ است برو خانه دوست... شانه اش جایگه گریه تو،سخنش راه گشا،بوسه اش مرهم زخم دل توست عشق او چاره دلتنگی توست.. دل که تنگ است برو خانه دوست.. خانه اش خانه توست...�

ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﭘﺮﯼ ﭼﻬﺮﻩ ﮐﻪ ﺩﻭﺵ ﺍﺯ ﺑﺮ ﻣﺎﺭﻓﺖ *•. .•* ﺁﯾﺎ ﭼﻪ ﺧﻄﺎ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﺯﺭﺍﻩ ﺧﻄﺎ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺭﻓﺖ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺁﻥ ﭼﺸﻢﺟﻬﺎﻥ ﺑﯿﻦ *•. .•* ﮐﺲ ﻭﺍﻗﻒ ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪﺍﺯ ﺩﯾﺪﻩ ﭼﻪﻫﺎ ﺭﻓﺖ ﺑﺮ ﺷﻤﻊ ﻧﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﮔﺬﺭﺁﺗﺶ ﺩﻝ ﺩﻭﺵ *•. .•* ﺁﻥ ﺩﻭﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﺯﺟﮕﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﺭﻓﺖ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺭﺥ ﺗﻮ ﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻡﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﻢ *•. .•* ﺳﯿﻼﺏ ﺳﺮﺷﮏﺁﻣﺪ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺑﻼ ﺭﻓﺖ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﻓﺘﺎﺩﯾﻢ ﭼﻮﺁﻣﺪ ﻏﻢ ﻫﺠﺮﺍﻥ *•. .•* ﺩﺭ ﺩﺭﺩ ﺑﻤﺮﺩﯾﻢ ﭼﻮﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﻭﺍ ﺭﻓﺖ ﺩﻝ ﮔﻔﺖ ﻭﺻﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﺩﻋﺎﺑﺎﺯ ﺗﻮﺍﻥ ﯾﺎﻓﺖ *•. .•* ﻋﻤﺮﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﻤﺮﻡﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺩﻋﺎ ﺭﻓﺖ ﺍﺣﺮﺍﻡ ﭼﻪ ﺑﻨﺪﯾﻢ ﭼﻮﺁﻥ ﻗﺒﻠﻪ ﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﺳﺖ *•. .•* ﺩﺭ ﺳﻌﯽﭼﻪ ﮐﻮﺷﯿﻢ ﭼﻮ ﺍﺯ ﻣﺮﻭﻩ ﺻﻔﺎ ﺭﻓﺖ ﺩﯼﮔﻔﺖ ﻃﺒﯿﺐ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺣﺴﺮﺕ ﭼﻮ ﻣﺮﺍ ﺩﯾﺪ*•. .•* ﻫﯿﻬﺎﺕ ﮐﻪ ﺭﻧﺞ ﺗﻮ ﺯ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺷﻔﺎﺭﻓﺖ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪﻥ ﺣﺎﻓﻆ ﻗﺪﻣﯽﻧﻪ *•. .•* ﺯﺍﻥ ﭘﯿﺶ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﺭ ﻓﻨﺎﺭﻓﺖ

ﺧﺪﺍﯾﺎ ﻋﺰﯾﺰﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻦﻣﮑﺘﻮﺏﺭﺍﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﻭ ﺭﺍﺑﺮﺑﺎﻝﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺶ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺍﺭ؛ﺑﺎﺭﺍﻟﻬﺎ ﺍﻭﺭﺍﺩﺭﯾﺎﺏ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﯽﻟﺤﻈﺎﺕ؛ ﻣﺒﺎﺩﺍﺧﺴﺘﻪﺷﻮﺩ!ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺷﻮﺩ!!ﻭ ﯾﺎ ﻏﻢﺑﺒﯿﻨﺪ !! ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺳﺮﺷﺎﺭﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﻦﻭﺁﻧﭽﻪﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥﻋﻄﺎ ﻣﯿﮑﻨﯽﺑﻪﺍﻭﻋﻄﺎ ﮐﻦ(.ﺁﻣﯿﻦ ﯾﺎ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﯿﻦ )¤¤¤¤¤¤

ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﺑﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺁﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﻧﻌﻤﺘﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﻪ ﮔﻨﺎﻫﻢ ﺭﺍﻓﺎﺵ ﮐﺮﺩ:ﺍﮔﺮ ﺍﻃﺎﻋﺘﺶ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﮔﺎﻫﯽ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ ﻭﻟﯽ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮔﺎﻫﯽﻧﻤﯿﺸﻮﺩ:ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﺰﺍﺭﺩﻭﺭﻩ ﺩﻋﺎ ﺑﯽ ﺍﺟﺎﺑﺘﺴﺖ ﮔﺎﻫﯽ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﻗﺮﻋﻪﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮔﺎﻫﯽ ﮔﺪﺍﯼ ﮔﺪﺍﯼ ﮔﺪﺍﯾﯽ ﻭﺑﺨﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﮔﺎﻫﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻬﺮ ﮔﺪﺍﯼ ﺗﻮﻣﯿﺸﻮﺩﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ: ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﯼ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ:ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﺩﺩﻭﺳﺘﺶ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﺩ : ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻭ ﺁﯾﯿﻦ ﻫﺮﮔﺰﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﻨﺪﮎ ﻭﺍﯾﻦ ﺭﻧﺞ ﺍﺳﺖ: ﺯﻧﺪﮔﯽﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ......ﺩﮐﺘﺮ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ

ﺍﺯ ﮐﻼﻡ ﺩﻝ ﻧﺸﯿﻨﺖ ﻣﺴﺖ ﻭ ﺷﯿﺪﺍ ﻣﯽﺷﻮﻡ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﺖ ﺩﺭ ﺗﻮ ﭘﯿﺪﺍﻣﯽﺷﻮﻡ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﺩﺭﺳﺠﺪﻩﮔﺎﻫﻢ ﻣﯽﺷﻮﯼ ﺩﺭ ﺣﺮﯾﻢ ﺳﺎﺣﻞﻋﺸﻖ ﻣﻮﺝ ﺩﺭﯾﺎ ﻣﯽﺷﻮﻡ* ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﭘﯽ ﻣﺸﮏﻧﻔﺲ ﻏﺎﻟﯿﻪ ﺑﻮﯾﺖ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺩﻭﻡﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﮑﻮﯾﺖ ﯾﺎﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﯼ ﺁﻥ ﺭﺥ ﺯﯾﺒﺎﺕﮐﻪ ﻣﺎﺭﺍ ﺩﻝ ﻭﺍﻟﻪ ﻭﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺷﯿﺪﺍﺳﺖ ﺑﻪﺭﻭﯾﺖ* ﺁﻥ ﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻤﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡﮔﻠﮕﻮﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺭﺥ ﺭﺍ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺪﺯﺩﯾﺪﻡ ﻣﻦ ﺟﺰﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻏﯿﺎﺭ ﻧﯿﺎﻧﺪﯾﺸﯿﺪﻡ ﻣﻦ ﺑﺮﻕ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺍﺯﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻡ* ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺷﻤﻊ ﺩﻝ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻭﺳﻮﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺯﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮐﻤﯽ ﻋﺎﺷﻘﯽﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﯾﻮﺳﻒ ﺩﻝ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﺎﻩﻏﻢ ﺗﻮﺳﺖ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺧﺮﯾﺪ ﺁﻣﺪﻩﻧﻔﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﻡ*! ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺍﻧﮕﺎﺭﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﺐﺷﻤﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎﺑﺠﺮﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺳﺮﺳﭙﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ‚ ﻣﻦ ﺩﻝ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ *