این طلب ما چی شد ?

ﺷﺐ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﻤﯽﺑﺎﺭﯾﺪ……….ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﻤﯽﺯﺩ…………ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺷﺐ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﯽ ﺍﺵ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﺐﻭ ﭘﯿﺸﺶ ﻫﯿﭻ ﺷﺐ…………..ﺍﺯﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﻑ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺗﻮ ﻧﮕﺎﻫﺖﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭﯼ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽﻭ ﻋﺰﻡ ﺭﻓﺘﻦ ﮐﺮﺩﯼ………ﻓﺎﺻﻠﻪ ﯼ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼﯾﮏ ﻧﺖ ﺑﻮﺩ………ﻧﻪ ﯾﮏﭘﺮﺩﻩ…….ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﻢ ﭘﺮﺩﻩ………..ﺩﯾﮕﺮﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺣﺮﻣﺖﻧﺪﺍﺷﺖ……………ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮﻩ))ﻫﺎ((ﮐﺮﺩﻡ…………….ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺮﻑ….:.))ﻋﺰﯾﺰ ﺍﻣﺸﺐ ﻧﺮﻭ ﺑﺮﻑ ﻫﻢ ﺑﻬﺎﻧﻪﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺮﻓﺘﺘﻨﺖ(………(ﻭ ﺗﻮ………….ﺳﺎﺩﻩ ﺣﺘﯽ ﺑﯽ ﻫﯿﭻﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﮐﻼﻣﯽﺭﻓﺘﯽ………..ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻓﺮﺩﺍﯼﺩﯾﺸﺐ……………………ﻋﺠﺐﻓﺎﺻﻠﻪ ﯼ ﻧﮕﺎﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﯾﺎﺩﮐﺮﺩﯼ…………

)ﺷﻌﺮﯼ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﺷﻤﻊ ﺟﻮﺍﻧﯽ...ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺷﻤﻊ ﺭَﻩ ﻛﺮﺩﻡ،ﻛﻪ ﯾﺎﺑﻢ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻧﺠُﺴﺘﻢ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻭ،ﮔﻢ ﻛﺮﺩﻡﺟﻮﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﻛﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﺑﺎﺭ ﭘﯿﺮﯼ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻛﻮﺭﻩ ﺭﺍﻩِﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﺩِﯾﺎﺭ ﺩﯾﺮﯾﻦ،ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﮔﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏﺑﯿﻨﺪ،ﻫﻤﺮﻫﺎﻥِﻛﺎﺭﻭﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍﻫﻢ،ﺷﻜﺮ ﺧﻮﺍﺑﯽّ ﻭ ﺭﺅﯾﺎﯾﯽ ﭼﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺍﯼ ﮔُﻞ ﺷﺒﯿﺨﻮﻥ ﺧﺰﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼّﺗﻠﺨﯽ ﺑﻮﺩ،ﺯﺁﻥﺧﻮﺍﺏِﺧﻮﺵ ﻣﺴﺘﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺎﻣﻢ ﺑﻪ ﺯﻫﺮ ﺁﻟﻮﺩ،ﺷﻬﺪ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺳﺨﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﮕﻮﯾﯽ،ﺍﻻ ﺍﯼ ﻫﻤﺰﺑﺎﻥِﺩﻝ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﯾﻢ؟ ﺷﻜﻮﻩ ﯼ ﺑﯽ ﻫﻤﺰﺑﺎﻧﯽ ﺭﺍﻧﺴﯿﻢ ﺯﻟﻒ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻛﻮ؟ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﮒ ﺧﺰﺍﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺳﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻡ،ﻫﻮﺍﯼ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﮔﺮﺩﺷﯽ ﺩﺍﺭﯼ،ﺑﻼﯼ ﺟﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺑﺮﻣﮕﺮﺩﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺑﻼﯼِﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺮﯼ[ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ]ﺍﺯ ﺷﻌﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦِﺭﻭﺍﻥ ﮔﻔﺘﻦ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺑﻘﺎ ﺟﻮﯾﻨﺪ،ﻋﻤﺮ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﯽ ﺭﺍ